Grand Canyon: de 15 mooiste uitzichten - Droomplaatsen.nl (2023)

Deze enorme kloof heeft een bijzondere geschiedenis. Ooit was het een uitgestrekte binnenzee. Alles wat je ziet is materiaal dat zich ooit op de oceaanbodem heeft gevestigd.

De Grand Canyon is imposant, indrukwekkend en vooral mooi. Helaas nemen de meeste mensen niet genoeg tijd voor dit natuurspektakel. Je kunt hier meerdere dagen verblijven. Bijvoorbeeld om te wandelen in het unieke landschap.

Zoals op veel plaatsen in de wereld veroorzaakt de stroming van een rivier (in dit geval de Colorado-rivier) erosie, maar in de Grand Canyon zijn het vooral onweersbuien die het dramatische landschap creëren.

De figuren van dit natuurmonument zijn indrukwekkend. Deze kloof is 466 kilometer lang. De breedte van deze enorme canyon varieert van ruim 6 tot bijna 29 kilometer. De maximale hoogte is bijna 2000 meter, op de meeste plaatsen rond de 1600 meter. Hier zijn mijn keuzes voor de beste dingen om te zien en te doen in de Grand Canyon.

De South Rim is de populairste kant van de Grand Canyon. En daarmee ook de drukste. Met name de Grand Canyon Village is erg toeristisch; Je kunt letterlijk met je auto naar de rand van de kloof rijden. Er zijn talloze uitkijkpunten die te voet (en met de auto) te bereiken zijn.

De South Rim is het startpunt voor tal van wandelingen. U heeft een ruime keuze. Voor de laatste informatie kunt u het beste naar het bezoekerscentrum gaan. Ik ging in de middag zodat ik de volgende dag vroeg kon vertrekken. eerst met de zonsopgang vanuit verschillende uitkijkpunten en dan wandelend de kloof in.

De Desert View Watchtower is een replica van een oude Indiase toren uit 1932. Hij staat in het oostelijke deel van het park. Door de ligging biedt het een bijzonder uitzicht op de Grand Canyon en de Painted Desert in de verte. Deze toren, zo'n 25 meter hoog, is het hoogste punt aan de zuidkant van de kloof.

De North Rim van de Grand Canyon is veel rustiger, slechts 10% van alle bezoekers komt hier. Terwijl het uitzicht vanaf deze kant (volgens velen) veel dramatischer is. Ook aan deze kant is de kloof 300 meter hoger. Faciliteiten zijn beperkt, evenals het aantal activiteiten. Ideaal voor rustzoekers. Buiten het seizoen (half mei tot half oktober) is dit deel vanwege het weer niet toegankelijk.

Toroweap Overlook is een van de minder bekende gezichtspunten. De reden is simpel: Toroweap ligt aan de westkant van het park, aan de North Rim. En dus buiten het toeristische circuit. Dit deel van de kloof is omgeven door ongelooflijk steile wanden. Het toerisme wordt hier bewust aan banden gelegd zodat de beleving optimaal is. Vlakbij Tuweep is ook een uitkijkpunt, maar minder spectaculair.

Alle bussen stoppen bij Mather Point. Deze grote rots is dan ook vaak druk bezocht. Maar het is ook een van de beste plekken voor een spectaculaire zonsopgang. De zon verlicht langzaam het binnenste van de kloof. Je ziet de schaduwen over de heuvels glijden. Als het weer meewerkt natuurlijk. Ik was hier vroeg in de ochtend en bijzonder koud en ik was onder de indruk. Het vroege opstaan ​​was de moeite waard.

Als je niet wilt lopen, kun je naar de bodem van de kloof rijden. De enige weg naar de bodem van de kloof loopt vanaf Hualapai Lodge. De 30 kilometer lange Diamond Creek Road laat je zien hoe moeder natuur de machtige kloof heeft uitgehouwen. De herberg is op de beroemdeRota 66Geen zin om naar de Grand Canyon te gaan.

De Colorado-rivier is een van de beroemdste rivieren in de Verenigde Staten. Het is meer dan 2.300 kilometer lang en ontspringt in de Rocky Mountains. Eindigt in de Golf van Californië. En die rivier is de belangrijkste beeldhouwer van de Grand Canyon. De rivier baant zich een weg door de kloof, waardoor de Grand Canyon eigenlijk een stukje dieper wordt.

Als je de kloof ingaat, kun je aan de oever van de rivier staan. Met links en rechts de steile wanden van de Grand Canyon. Het was een van de meest ongelooflijke uitzichten die ik ooit in mijn leven heb gehad.

De Colorado-rivier staat bij raftingjunkies bekend als het 'beest'. De rivier heeft veel stroomversnellingen van klasse IV en sommige zijn zelfs klasse V, bedoeld voor gevorderde gebruikers. Excursies zijn er in alle soorten en maten, maar de dapperen kiezen de Lower Grand Canyon als uitvalsbasis. Hier zijn de sterkste stroomversnellingen.

Degenen die graag een beetje drijven en de tijd nemen om foto's te maken, moeten naar de Upper Grand Canyon gaan. Om je een idee te geven hoeveel stroomversnellingen er zijn, kun je ook een week gaan raften. Vraag bij het bezoekerscentrum naar de mogelijkheden.

De Tusayan-ruïnes zijn echte overblijfselen van een klein Anasazi-dorp. De overblijfselen zijn door wetenschappers gedateerd op 1100 na Christus. In die tijd woonden de Anasazi in grote delen van dit gebied. In het bijbehorende museum kun je een indruk krijgen van hoe het leven hier toen was. In feite is het een must-see om te begrijpen hoe de mens met deze natuurramp omging.

De Californische condor is een van de grootste roofvogels ter wereld. Ze kunnen meer dan een meter hoog worden en hebben kenmerkende donkerbruine veren. Zijn hoofd is kaal en kan vele kleuren hebben. Van donkerrood tot wit en zwart. Het hangt af van hun leeftijd. En of het paartijd is of niet. In dit gebied is de afgelopen jaren ook vee achtergelaten.

Die af en toe in de lucht zweven. Merk op hoe klein ze er in de Grand Canyon uitzien ondanks een spanwijdte van bijna drie meter. Als je geluk hebt, zie je ze misschien tijdens een wandeling, roosterend in de zon met hun vleugels gespreid.

Jouw verhaal is heel bijzonder. Zoals op veel plaatsen in de wereld veroorzaakt de stroming van een rivier (de Colorado in dit geval) erosie, maar in de Grand Canyon zijn het vooral onweersbuien die het dramatische landschap creëren.

Zoals alleen Amerika dat kan, kunt u met uw auto helemaal tot aan de rand van de Grand Canyon rijden. Waar vroeger minstens één dagtocht was. Dit natuurwonder laat echter een ongekende indruk achter als je in de diepte kijkt. En je kunt ongelooflijk ver van hier kijken. kilometer verderop. Waar je even stil van wordt.

Het is moeilijk voor te stellen hoe dit landschap zich door de eeuwen heen heeft ontwikkeld. Pas sinds kort hebben wetenschappers de belangrijkste natuurkrachten in de Grand Canyon kunnen identificeren. Vooral zware stormen spelen een belangrijke rol. Deze veroorzaken extreme overstromingen (die hieroverstromingenze worden genoemd) grote schade aanrichten in het ravijn. De horizontale lagen van zandsteen, leisteen en kalksteen zijn ruwweg "uitgesneden". En dit beeld hier is van immense proporties. En het gaat continu door.

Talrijke dammen (waaronder de beroemde Hoover Dam) hebben de Colorado-rivier letterlijk "afgedamd" en de waterstroom gereguleerd.

En als je bedenkt dat de Grand Canyon zo'n 300 miljoen jaar geleden een gigantische binnenzee was. Wat je als toerist ziet, is 'slechts' materiaal dat op de zeebodem is verzameld. Volgens geologen is de korst van dit gebied ongeveer 65 miljoen jaar geleden gevormd; leidend naar de Rocky Mountains.

Het duurde tot zes miljoen jaar voordat gevallen sneeuw en regen de eerste laag hadden weggespoeld. Uit onderzoek blijkt dat de rivier inmiddels de onderste (hardere) granietlaag heeft bereikt. De muren zijn nog grotendeels gemaakt van zachte zandlagen. Deze worden (nog steeds) verwerkt door wind, vorst en zon. Het landschap verandert dus nog steeds. Hier wonen al eeuwenlang mensen. Restanten van het rijke verleden zijn er nog steeds te vinden.

Tijdens de zomermaanden juni, juli en augustus kan het op de bodem van de Grand Canyon 43 graden worden en is de canyon een oven. Planten zijn schaars en dieren geven de voorkeur aan schaduw. Toeristen komen daar samen, maar bijna allemaal hangen ze rond op de top van de rand van de kloof.

Wie wil wandelen (van een uur tot meerdere dagen) kan dat beter in de maanden september tot en met november, terwijl april/mei ook een goede tijd is. Het weer is dan goed, terwijl het aantal toeristen (relatief) meevalt.